KASINA Władysław

Drużyna Polski A, która przegrała z Polską B 2-3 w 1933 r. Od lewej stoją: Józef Nawrot, Stefan Lasota, Władysław Kasina, Józef Kotlarczyk, Spirydion Albański, Michał Matyas, Aleksander Mysiak, Karol Pazurek, Jan Badura, Ewald Urban i Edmund Majowski. Fot. RDT  

Ur. 24 marca 1912 .r w Krakowie, zm. 22 lipca 1994 r. w Krakowie

Kluby: Podgórze Kraków (1928-1938)

Kariera reprezentacyjna:

W Krakowie 19 listopada 1933 r. rozpoczęto pierwszy etap przygotowań naszej reprezentacji do „batalii berlińskiej” – jak ją nazwał sprawozdawca Przeglądu Sportowego. Na przeciw siebie stanęły dwa teamy A i B mające wyłonić jedenastkę naszej kadry oraz odpowiedzieć na kilka pytań trenerowi naszej kadry. Jednym z nich było: - „,Czy poza duetem Henryk Martyna – Jerzy Bułanow jeszcze ktoś ewentualnie wchodzi w rachubę na tę pozycję” - czytamy w Przeglądzie Sportowym. Jednym z tych kandydatów był Władysław Kasina, wyróżniający się defensor krakowskiego Podgórza. Zagrał on w obronie teamu A wspólnie z zawodnikiem Cracovii Stefanem Lasotą. Niestety nie byli oni w stanie wspólnie z bramkarzem zatrzymać ataków teamu B, który wygrał z nimi po zaciętej walce 3-2 i to para obronna tego teamu Aleksander Pychowski – Jan Pająk wypadła troszeczkę lepiej, chociaż sprawozdawca PS napisał, że: - „Nie ma mowy o tym obecnie aby któryś z 4 obrońców niedzielnego spotkania mógł zastąpić Martynę lub Bułanowa”.

Podczas II wojny światowej Władysław Kasina będąc w armii gen. Władysława Andersa rozegrał w 1943 r. w barwach armii polskiej, słynnych „Karpatczyków” kilka spotkań, w tym wygrany 4-0 mecz z reprezentacją armii brytyjskiej. Ten mecz na trybunach oglądali: wybitny dowódca armii brytyjskiej gen. Henry Maitland Wilson i armii polskiej gen. Władysław Anders oraz regent Iraku Abd al-Ilah.

Członkowie zarządu oraz piłkarze Podgórza Kraków podczas zjazdu w 1935 r. Fot. NAC

Kariera klubowa:

Władysław Kasina był podstawowym defensorem Podgórza Kraków, szybkim, dobrze orientującym się w swojej strefie boiska, potrafiącym dobrze się ustawić, aby zatrzymać ataki przeciwnika. Razem ze swoim bratem Kazimierzem tworzyli trzon swojej ukochanej drużyny.
On rządził w obronie a jego brat w napadzie „biało-czerwonych”. Władysław potrafił  wykonywać stałe fragmenty gry po których padały bramki. – „Dopiero po pauzie przewaga gospodarzy ugruntowała się bardziej, przytomność Kasiny otworzyła im drogę do zwycięstwa. Zgrabnie bity rzut rożny w 12 minucie i piękna główka dają gospodarzom prowadzenie” – napisał Przegląd Sportowy.

W 1932 r. Podgórze wygrało rozgrywki w krakowskiej klasie A i awansowało do fazy gier o ligę. Tam Kasina i spółka trafili do drugiej grupy  wspólnie z 1. FC Katowice i Wartą Zawiercie. Po jej wygraniu w półfinale wygrali z Polonią Przemyśl, a w finale z Pogonią Poznań. Po ciężkich tych bojach wreszcie Władysław dostąpił zaszczytu grania w najwyższej klasie rozgrywkowej w Polsce, lecz ta przygoda nie trwała zbyt długo, ponieważ już po dwóch sezonach bracia ze swoim klubem spadli z ligi.

 Piotr Gros