Bramkarz Aleksander Kłak (na zdjęciu z Tomaszem Wałdochem w barwach Górnika Zabrze) był mocnym punktem drużyny olimpijskiej, ale w meczu z ZSRR puścił kuriozalnego gola. Fot. Jerzy Kleszcz
Pomimo, że Janusz Wójcik otrzymał nominację olimpijską na początku 1989 r., to już w 1988 poprowadził kadrę (piłkarze urodzeni po 31 lipca 1979) w trzech meczach towarzyskich. Spotkanie z Rumunią 3-2 oraz dwie konfrontacje w Krakowie ze Związkiem Radzieckim pozwoliły selekcjonerowi zrobić wstępną selekcję. Z kadry U-18, którą prowadził w nieudanych eliminacjach do ME, w drużynie pozostali m.in. Aleksander Kłak (rocznik 1970), Dariusz Adamczuk (1969), Tomasz Wałdoch (1971), Dariusz Gęsior (1969) czy Ryszard Staniek (1971). W meczach „selekcyjnych” z 1988 r. udało się natomiast odkryć kolejne talenty. W spotkaniu z Rumunią 3-2 rozegranym w Ostrołęce 24 sierpnia, wielki mecz zagrał Tomasz Wieszczycki (1971), który zdobył dwie bramki a przy trzeciej asystował.
PZPN udało się zakontraktować mecz z bardzo wymagającym rywalem ze Związku Radzieckiego. Kilku piłkarzy (Asadov, Beżenar, Matwiejew, Muszczinka, Nikiforow) było mistrzem świata do lat 17 z 1987 r., natomiast Oleg Salenko mógł pochwalić się brązowym medalem mistrzostw Europy U-16 z 1986 r. oraz aktualnym mistrzostwem Europy U-18 z 1988 r, które posiadał również Siergiej Kirjakow. Salenko później zostanie zapamiętany jako zdobywca pięciu bramek z Kamerunem na mistrzostwach świata w USA, które dały mu tytuł króla strzelców mundialu! Przyszły piłkarz Dynama Kijów zostanie też królem strzelców mistrzostw świata U-20 w 1989 r. (zdobędzie 5 goli). Inna gwiazdą drużyny był strzelec bramki w Krakowie Jurij Nikiforow, który zrobił karierę, bo zagrał niemal 70 meczów w dorosłych reprezentacjach ZSRR, WNP, Ukrainy i Rosji. Przez kilka lat występował w Sportingu Gijon i PSV Eindhoven. Rywal był więc z najwyższej półki. – „Potraktowano spotkanie z tak utytułowanym rywalem bardzo prestiżowo, chociaż z różnych względów nie można było skorzystać z usług wszystkich najlepszych zawodników w tej kategorii wiekowej” – pisała Piłka Nożna. W meczu z ZSRR zabrakło wspomnianego „Wieszcza” oraz Dariusza Adamczuka, Waldemara Kamińskiego, Mirosława Waligóry, Jacka Frąckiewicza czy Ryszarda Stańka.
Jak relacjonowała Piłka Nożna, polska reprezentacja bardzo solidnie przygotowała się do dwumeczu ze Związkiem Radzieckim. Piłkarze nie korzystali z luksusów, zatrzymali się w zacisznym i odległym od centrum motelu „Krak”.
Co ciekawe, pomimo ogromnych sukcesów, radzieccy trenerzy reprezentacji skarżyli się, że ich kluby nie chcą współpracować z reprezentacją juniorów, a co za tym idzie, nie chcą puszczać swoich piłkarzy na mecze. Trener Boris Ignatiew był wściekły, że do Polski zabrał tylko… 11 zawodników, którzy musieli zagrać w obu meczach. W razie jakiejkolwiek kontuzji drużyna była zmuszona grać w osłabieniu.
W pierwszym meczu rozegranym na stadionie Hutnika w obecności zaledwie 200 kibiców biało-czerwoni wywalczyli cenny remis. – „Drużyna trenera Ignatiewa zaprezentowała się jako zespół dojrzały, wiele już umiejący, grający szybki, agresywny futbol, oparty na znakomitej technice i żelaznej kondycji” – pisała PN. Najpiękniejszą bramkę na minutę przed końcem spotkania zdobył Jurij Nikiforow. Uderzona z rzutu wolnego piłka trafiła najpierw w poprzeczkę, a potem w plecy późno interweniującego Aleksandra Kłaka i wpadła do siatki.
Trener Janusz Wójcik stwierdził po meczu, że remis jest dużym sukcesem biało-czerwonych. Możliwość zmierzenia się z tak silnym zespołem miała ogromną wartość piłkarską.
Dokumentacja meczowa
Mecz oficjalny
20 września 1988, Kraków (stadion Hutnika), mecz towarzyski
Polska U-19 – ZSRR U-19 1-1 (1-0)
1-0 – Grzegorz Pyc (29), 1-1 – Jurij Nikiforow (79 wolny)
Sędziował: Karl-Heinz Glaesser (NRD)
Widzów: 200
Polska U-19: Aleksander Kłak (1970, Igloopol Dębica) – Robert Stachurski (1970, Zagłębie Sosnowiec) (41. Marcin Jałocha, 1971, Wisła Kraków), Tomasz Łapiński (1969, Widzew Łódź), Dariusz Gęsior (1969, Ruch Chorzów), Artur Gajewski (1969, ŁKS Łódź) (41. Krzysztof Chełpa, 1970, Odra Opole) – Dariusz Koseła (1970, Górnik Zabrze), Krzysztof Bukalski (1970, Hutnik Kraków) (22. Mariusz Wiśniewski, 1970, Stomil Olsztyn), Mirosław Drączkowski (1970, Śląsk Wrocław) (55. Robert Wilk, 1969, Widzew Łódź), Tomasz Tułacz (1969, Stal Mielec) – Adam Grad (1969, ŁKS Łódź), Grzegorz Pyc (1969, Arka Gdynia). Trener: Janusz Wójcik
ZSRR U-19: Poczelnikow – Renardas Kapustas (Litwa, Żalgiris Wilno-Litwa), Serhij Zajeć (Ukraina, Dynamo Kijów-Ukraina), Serhij Beżenar (Ukraina, Dnipro Dniepropietrowsk-Ukraina), Arif Asadow (Azerbejdżan, Neftczi Baku-Azerbejdżan) – Ołeh Matwiejew (Ukraina, Rostsielmasz Rostów nad Donem-Rosja), Bachwa Tiediejew (Dinamo Tbilisi-Gruzja), Anatolij Muszczynka (Ukraina, Dynamo Kijów-Ukraina) – Oleg Salenko (Zenit Leningrad-Rosja), Jurij Nikiforow (Dynamo Kijów-Ukraina), Siergiej Kirjakow (Dinamo Moskwa). Trener: Boris Ignatiew
Grano 2 x 40 minut