Holandia 1975 bb

1935-6-16 Polska B - Węgry B 1-1

16.06.1935 WarszawaaW tym samym dniu, kiedy Polska A mierzyła się z Saksonią w Lipsku, na Stadionie Wojska Polskiego rozegrano pierwsze w historii oficjalne zawody Polski B, a przeciwnikiem była rezerwowa drużyna węgierska. Spotkanie zakończyło się zasłużonym remisem, a gola dla biało-czerwonych zdobył w końcówce Antoni Łyko z Wisły Kraków. Na zdjęciu widzimy reprezentację Polski B (zawodnicy wystąpili z żałobną opaską na ramieniu czcząc pamięć zmarłego Marszałka Józefa Piłsudskiego) w meczu z Ligą Węgierską. W górnym rzędzie od lewej: Edmund Giemsa, Jan Lesiak, Antoni Łyko, Teodor Peterek, Jan Jachimek (rezerwowy bramkarz), Artur Woźniak, Antoni Keller, Jerzy Bułanow, Władysław Szczepaniak; w dolnym rzędzie od lewej: Zenon Sroczyński (rezerwowy), Adam Haliszka, Juliusz Joksch, Ewald Urban, Jan Krysiński (rezerwowy). Fot. NAC. Kolor. R. Jach

wegryb 1

wegryb 2

wegryb 3Sport/RDT

16 czerwca 1935 r. zawodnicy naszej ligi stoczyli dwa mecze. Pierwsza reprezentacja wyjechała do Lipska na zawody z reprezentacją Saksonii, natomiast druga przeciwstawiła się reprezentacji Węgierskiej Ligi. – „Kapitan sportowy Ligi PZPN p. inż. Andrzej Przeworski znajduje się więc pod trudnym zadaniem wyboru dwu kompletów graczy” – pisał Przegląd Sportowy. Do Warszawy nie mogła przyjechać najlepsza reprezentacja z tamtejszej ligi, gdyż cztery drużyny węgierskie (Ujpest, Ferencvaros, Hungaria i Szegedi AK) wzięły udział w rozgrywkach o puchar środowej Europy. Kapitan Węgierskiego Związku Piłki Nożnej wyznaczył młodych graczy, którzy nie przekroczyli 25 rok życia. W składzie znajdował się m.in. Ede  Rökk -  brat słynnej węgierskiej aktorki, śpiewaczki i tancerki Mariki Rökk.

Mecz wzbudził ogromne zainteresowanie publiczności, która wypełniła stadion do ostatniego krzesełka. Reprezentanci Polski wystąpili z żałobnymi opaskami na ramieniu czcząc pamięć zmarłego Marszałka Józefa Piłsudskiego.

Według relacji PS goście nie wysilali się zbytnio, gdyż w swoich planach mieli jeszcze mecz z Niemcami. Co innego Polacy, którzy zaprezentował większą ambicję, potem lepszą dyspozycję strzelecką i pracowitość. – „Meczowi, jako całości, można postawić notę: średni. Optycznie wypadł on dość przyjemnie, pozbawiony był rażących faulów i niezdrowej atmosfery walk o punkty. Emocjonalnie był wręcz udany: zwłaszcza wyrównująca bramka – na dwie minuty przed gwizdkiem końcowym zrobiła widzom moc niekłamanej satysfakcji” – relacjonował PS.

Początek spotkania wypadł pomyślnie dla biało-czerwonych. Już w pierwszej minucie Teodor Peterek był blisko strzelenia gola, ale piłka po koźle przeszła nad poprzeczką. Później fatalnie spudłował Jerzy Bułanow. W 12 min. Ewald Urban huknął z całej siły, kibice już widzieli piłkę w bramce, ale efektowną obroną popisał się węgierski bramkarz. Piłkarskie powiedzenie mówi, że niewykorzystane sytuacje się mszczą. I rzeczywiście w 30 min. Węgrzy zdobyli prowadzenie przy winie Antoniego Kellera, który niepotrzebnie wybiegł z bramki a ponadto zderzył się Juliuszem Jokschem. – „Doping niezadowolonej widowni robi swoje. Giemsa bierze się na całego do roboty i porywa za sobą drużynę. Cóż kiedy na środku wytwarzają się dwie poważne luki w osobach słabego Peterka i słabnącego Szczepaniaka” – pisał PS. Na 10 min. przed końcem spotkania napastnik węgierski nie trafił do pustej bramki, co z pewnością rozstrzygnęłoby losy spotkania. Kiedy publiczność zaczęła opuszczać stadion Ewald Urban zacentrował na pole karne przeciwnika, piłka trafiła do współpracujących ze sobą Artura Woźniaka i Antoniego Łyko, przy czym ten ostatni wepchnął ją do siatki.

Dokumentacja meczowa:

Mecz oficjalny numer 1

16 czerwca 1935, Warszawa  (Stadion Wojska Polskiego), mecz towarzyski

Polska B – Węgry B 1-1 (0-1)

0-1 – Ede Rökk (30), 1-1 – Antoni Łyko (88)

Sędziował: Józef Lustgarden (Polska)

Widzów: 8 000

Polska B: Antoni Keller (1909, Legia Warszawa, 1/0) – Juliusz Joksch (1909, Garbarnia Kraków, 1/0), Jerzy Bułanow (1903, Polonia Warszawa, 1/0) – Adam Haliszka (1913, Garbarnia Kraków, 1/0), Władysław Szczepaniak (1910, Polonia Warszawa 1/0), Jan Lesiak (1913, Garbarnia Kraków, 1/0) – Ewald Urban (1913, Ruch Wielkie Hajduki, 1/0), Edmund Giemsa (1912, Ruch Wielkie Hajduki, 1/0), Teodor Peterek (1910, Ruch Wielkie Hajduki, 1/0), Artur Woźniak (1913, Wisła Kraków, 1/0), Antoni Łyko (1907, Wisła Kraków, 1/1). Trener: Stefan Loth (1896) i Czesław Krug (1904)

Węgry B: László Vági (Kispest) – József Vágó (Bocskai) , József Janzsó (Bocskai) – Béla Havas (Kispest) (46. Béla Magda, Budai 11), Miklós Sarós (Phőbus) (46. Rezső Somlai, Kispest), István Palotás (Bocskai) – Ede Rökk (Budai 11), József Sztancsik (Budai 11), József Nemes (Kispest), Rezső Lyka (Budai 11) (46. Miklós Sáros, Budai 11), Antal Szemere (Kispest).

1935-10-03 Polska A – Polska B 5-3

 

Dokumentacja meczowa

Mecz nieoficjalny

3 października 1935, Warszawa (Stadion Wojska Polskiego), mecz towarzyski

Polska A – Polska B 5-3 (4-0)

Polska A: Walerian Kisieliński (3 gole), Michał Matyas, Edmund Giemsa

Polska B: Edmund Giemsa (2 gole), Ryszard Łysakowski

Sędziował: Kurt Otto (Niemcy)

Polska A: Spirydion Albański (1907, Pogoń Lwów) – Henryk Martyna (kapitan, 1907, Legia Warszawa), Stefan Doniec (1908, Cracovia) – Józef Kotlarczyk (1907, Wisła Kraków), Jan Wasiewicz (1911, Pogoń Lwów), Ewald Dytko (1914, Dąb Katowice) – Ryszard Piec (1913, Naprzód Lipiny), Edmund Giemsa (1912, Ruch Wielkie Hajduki) (46. Ryszard Łysakowski, 1911, Legia Warszawa) (? Edmund Giemsa, Ruch Wielkie Hajduki), Stanisław Malczyk (1910, Cracovia), Michał Matyas (1910, Pogoń Lwów), Walerian Kisieliński (1907, Cracovia). Trener: Józef Kałuża (1896), Kurt Otto (1900, Niemcy) 

Polska B: Eryk Tatuś (1914, Ruch Wielkie Hajduki) – Erwin Michalski (1912, Naprzód Lipiny), Juliusz Joksch (1909, Garbarnia Kraków) – Józef Kubera (1905, Legia Warszawa), Franciszek Wilczkiewicz (1906, Garbarnia Kraków), Wilhelm Góra (1916, Cracovia) – Otto Riesner (1910, Garbarnia Kraków), Karol Kossok (1907, Cracovia), Włodzimierz Maurer (1907, Legia Warszawa), Ryszard Łysakowski (1911, Legia Warszawa) (46. Edmund Giemsa, Ruch Wielkie Hajduki) (? Ryszard Łysakowski), Franciszek Cebulak (1906, Legia Warszawa). Trener: Józef Kałuża (1896), Kurt Otto (1900, Niemcy) 

Uwaga! Według niektórych źródek gole dla Polski A zdobyli Kisieliński i Matyas po 2 i Giemsa, a dla Polski B Giemsa 2 i Maurer

1935-4-25 Polska A – Polska B 4-3 (2-2)

 

Dokumentacja meczowa

Mecz nieoficjalny

25 kwietnia 1935, Katowice (Stadion Policyjny KS), mecz towarzyski

Polska A – Polska B 4-3 (2-2)

1-0 – Teodor Peterek (12), 1-1 – Fryderyk Scherfke (21), 2-1 – Ernest Wilimowski (29), 2-2 – Michał Matyas (), 3-2 – Gerard Wodarz (59), 4-2 – Fryderyk Scherfke (), 4-3 – Edmund Giemsa ()

Sędziował: Gryc (Polska)

Widzów: 4 000

Polska A: Marian Fontowicz (1907, Warta Poznań) – Erwin Michalski (1912, Naprzód Lipiny), Jerzy Bułanow (1903, Polonia Warszawa, kapitan) – Sylwester Nowakowski (1913, Ruch Chorzów), Franciszek Wilczkiewicz (1906, Garbarnia Kraków), Konstanty Haliszka (1913, Garbarnia Kraków) – Otto Riesner (1910, Garbarnia Kraków), Edmund Giemsa (1912, Ruch Wielkie Hajduki) (46. Michał Matyas, 1910, Pogoń Lwów), Teodor Peterek (1910, Ruch Wielkie Hajduki) (46. Fryderyk Scherfke, 1909, Warta Poznań), Ernest Wilimowski (1916, Ruch Wielkie Hajduki), Gerard Wodarz (1913, Ruch Wielkie Hajduki). Trener: Józef Kałuża (1896), Kurt Otto (1900, Niemcy)   

Polska B: Spirydion Albański (1907, Pogoń Lwów) (46. Antoni Keller,1909, Legia Warszawa) – Antoni Rurański (1911, Ruch Wielkie Hajduki), Zygfryd Czempisz (1910, Ruch Wielkie Hajduki) – Maksymilian Niechcioł (1912, Stadjon Chorzów), Władysław Szczepaniak (1910, Polonia Warszawa), Ewald Dytko (1914, Dąb Katowice) – Edmund Majowski (1910, Pogoń Lwów), Michał Matyas (1910, Pogoń Lwów) (46. Edmund Giemsa, 1912, Ruch Wielkie Hajduki), Fryderyk Scherfke (1909, Warta Poznań) (46. Teodor Peterek, 1910, Ruch Wielkie Hajduki), Ryszard Łysakowski, 1911, Legia Warszawa), Witold Wypijewski (1907, Legia Warszawa). Trener: Józef Kałuża (1896), Kurt Otto (1900, Niemcy)   

1935