SZUMIEC Mieczysław

Ur. 24 marca 1907 r. w Krakowie, zm. 19 stycznia 1993 r. w Krakowie

Klub: Cracovia (1923-1938)

Mecz Węgry - Polska 4-1 w 1926 roku, w którym zagrał Mieczysław Szumiec

Mieczysław Szumiec podczas meczu ligowego z Ruchem Wielkie Hajduki w 1934 roku. Bramkarz Cracovii przepuszcza gola po strzale Ernesta Kubisza. Fot. NAC

Ur. 24 marca 1907 r. w Krakowie, zm. 19 stycznia 1993 r. w Krakowie

Klub: Cracovia (1923-1938)

Kariera reprezentacyjna:

Mieczysław Szumiec zadebiutował w barwach narodowych w meczu nieoficjalnym z Czechosłowacją, który odbył się na boisku Cracovii w dniu 6 czerwca 1926 r. Wprawdzie mecz w bramce rozpoczął Stefan Domański, lecz w wyniku kontuzji, po przerwie nie pojawił się już na murawie, i… – „W bramce zastępuje go Szumiec, który wyłapuje kilka dość trudnych piłek” – relacjonuje Stadjon. Co ciekawe, Przegląd Sportowy w swojej relacji posługiwał się pseudonimem zawodnika „Mieczysławski”, co chyba jest jedynym takim przypadkiem dotyczącym reprezentanta kraju. – „W 71 minucie niebezpieczny przebój broni Mieczysławski ładnym wybiegiem. Teraz karta się obraca i przeciwnicy nasi przychodzą częściej do głosu. Zwycięską bramkę uzyskują w 76 minucie, po przeboju Polaczka piłka dostaje się do nieobstawionego Rehaka, którego ostry strzał uderza jeszcze w rękę Mieczysławskiego. Piłka pada na linię, Giebartowski w chęci obrony wpada na nią jak furia, wywołując jednak skutek odwrotny. Piłka grzęźnie w siatce i Czesi prowadzą 2-1”.

Na oficjalny występ w reprezentacji Polski musiał czekać do 20 sierpnia 1926 r., w tym dniu w Budapeszcie nasza drużyna rozgrywała spotkanie z Węgrami. Szumiec wybiegł na murawę stadionu Hungária już w pierwszym składzie. Jak poradził sobie nasz bohater w debiucie? – „Słońce zdradliwie wychodzi zza chmur i razi Szumca prosto w oczy. Kosztowało nas to jedną bramkę… Szumiec naciąga daszek czapki, ale mimo to widzi źle. W 31 min. Horváth daje wspaniały strzał o niezwykłej sile i precyzji, piłka trafia w prawy róg mijając ręce Szumca, który dał pod nią nurka w powietrze śmiałą robinsonadą” – opisywał PS. Niestety, to nie był najlepszy występ bramkarza Cracovii, który stracił nie tylko kolejne gole, ale również miejsce w bramce. – „Piekielny strzał idzie wprost w prawy róg. Szumiec rzuca się przytomnie, ale na próżno, 3-0! Po przerwie zdeprymowanego Szumca zastępuje w bramce Kisieliński z B-klasowego Policyjnego Klubu Sportowego w Katowicach” – pisał Stadjon. Polska przegrała mecz 1-4, a główną winą za porażkę został obarczony bramkarza Cracovii.

Kolejny występ w reprezentacji Polski - a zarazem ostatni, Szumiec rozegrał w 1928 r. i ponownie był to nieoficjalny występ z Czechosłowacją. Zawodnik Cracovii rozpoczął mecz w pierwszym składzie, ale został zmieniony już w 10 minucie przez Stefana Domańskiego. - „W pewnym momencie zderzył się Szumiec tak nieszczęśliwie z napastnikiem czeskim, że legł na placu bez przytomności z rozciętym policzkiem” – pisał PS. 

Drużyna Cracovii z 1926 roku. Mieczysław Szumiec stoi ósmy od lewej. Fot. NAC 

Kariera klubowa:

Mieczysław Szumiec swoją karierę w bramce Cracovii Kraków rozpoczął w 1924 r. podpatrując grę swoich starszych kolegów i zarazem reprezentantów Polski: Andrzeja Przyrowskiego i Stefana Popiela. W wieku 17 lat zadebiutował w A-klasie krakowskiego OZPN w meczu z Wisłą Kraków. Jego kolejny występ z Olszą Kraków tak opisał Tygodnik Sportowy: – „Pod koniec Olsza przeprowadza jeszcze parę ataków, z których jeden daje bramkarzowi Szumcowi pole do popisu, silny strzał napastnika Olszy śliczną robinsonadą broni on na róg”.

Cracovia w tym sezonie zdobyła dopiero 3. miejsce za Jutrzenką i Wisłą. Szumiec grając w dużej ilości meczach towarzyskich z krajowymi jak i zagranicznymi przeciwnikami, ogrywał się oraz nabierał doświadczenia. Klub pokładał w nim ogromną nadzieję. – „Szumiec ma już czego mu brakowało – rutynę. Wyrabia się na doskonałego bramkarza, łapie pewnie i spokojnie, wykop ma dobry, niedługo będzie dziura po Lustgartenie, Popielu, Halpernie, Przeworskim i Wiśniewskim załatana” – skomentował Kurjer Sportowy w 1925 r.

Rok później z Cracovią wziął udział w finałach mistrzostw Polski, lecz „Pasy” z Szumcem w składzie przegrały oba mecze z Pogonią Lwów i nie awansowały do grupy finałowej. Z uwagi na to, że Cracovia odmówiła udziału w nowo powstałej lidze państwowej w 1927 r., Szumiec zadebiutował w ekstraklasie dopiero w 1928 r. Następne lata przyniosły mu widoczny spadek formy, wielokrotnie podczas swoich interwencji wypuszczał piłkę z rąk, co powodowało utratę wielu goli. Przegląd Sportowy w takich sytuacjach grę Szumca opisywał jednoznacznie: – „Pierwszą bramkę uzyskała Wisła w 10 minucie ze strzału Czulaka, piłkę Szumiec wypuścił z rąk, Czulak wykorzystując kardynalny błąd Szumca lokuje ją w siatce Cracovii… Nie małą część winy w przegranej ponosi Szumiec w bramce, piłka przepuszczona przez niego, należała do wręcz pechowych, ponieważ trzymał ją już w rękach i zasłaniał dalszy jej bieg ciałem, a jednak piłka zdołała się prześlizgnąć do siatki… Szumiec w bramce nie mógł zadowolić, a puszczona przez niego bramka jest typowym przykładem jak nie wolno bramkarzowi myśleć”.

Od sezonu 1929 miejsce w bramce Cracovii dzielił już z Antonim Malczykiem, a w kolejnych był już tylko rezerwowym bramkarzem. W 1930 r. wystąpił tylko w jednym meczu ligowym, ale pozwoliło mu to zostać mistrzem Polski! W 1932 r. zagrał w trzech spotkaniach i ponownie z Cracovią sięgnął po mistrzostwo kraju.

Szumiec wrócił do formy w 1933 i 1934 r., gdy ponownie występował między słupkami „Pasów”. Tu walnie pomógł drużynie w wywalczeniu wicemistrzostwa Polski.

Szumiec przede wszystkim występował na pozycji bramkarza, ale gdy Cracovia miała problem z obsadzeniem ataku, potrafił zagrać również jako napastnik!

Był wielce uzdolnionym sportowcem, bo oprócz piłki nożnej uprawiał też inne dyscypliny, w których odnosił spore sukcesy. Dla Cracovii zdobył tytuły mistrza Polski w koszykówce w 1929 r. oraz w piłce ręcznej w 1930 r.