HAWLING Stanisław

Klub: Czarni Lwów (1917-1926)

 Pamiątkowe zdjęcie Pogoni i Czarnych Lwów w 1920 roku. Stanisław Hawling siedzi drugi od lewej z namalowanym numerem 7

Klub: Czarni Lwów (1917-1926)

Kariera reprezentacyjna:

Wiosną 1920 r. „Team Olimpijski” przygotowujący się do igrzysk olimpijskich w Antwerpii rozegrał 3 kontrolne spotkania - dwa z reprezentacją Lwowa i jeden z „Teamem Olimpijskim B”. We wszystkich tych meczach udział wziął prawy obrońca Czarnych Lwów, Stanisław Hawling. Zawodnik wystąpił w defensywie u boku swojego kolegi z drużyny, Tadeusza Kowalskiego. Ich współpracę opisała Gazeta Lwowska: - „Momentalnie przechodzi piłka pod bramkę Olimpijczyków, lecz atak Białych daje sobie zabrać piłkę przez czujnych obrońców Kowalskiego i Hawlinga”.

Drugie spotkanie, mimo bardzo wysokiej wygranej „Teamu Olimpijskiego” z kadrą Lwowa aż 12-1, nie było już udane dla Hawlinga, ponieważ niefortunnym ustawieniem się na boisku, przyczynił się do utraty przez jego drużynę gola, którego, po ominięciu Romualda Kopcia i przepuszczeniu jej pod nogami Hawlinga przez Kazimierza Chrypiaka, strzelił Emil Birnbach. W trzecim spotkaniu w Krakowie wystąpił przeciwko „Team B” (czyli Polska B). Jednakże zagrał już jako lewy obrońca, a na jego pozycji wystąpił Ludwik Schneider z Pogoni Lwów.  – „Gracze lwowscy godnie zaprezentowali na tym meczu barwy Lwowa, a zwłaszcza Kuchar, który dla Teamu A zrobił wszystkie bramki, oprócz niego Słonecki, Bilor i Hawling” – pisała Gazeta Poranna.

Wspomniane mecze miały za zadanie wyłonić najlepszych zawodników do reprezentacji Polski, która miała wystąpić na Igrzyskach Olimpijskich w Antwerpii w 1920 r. Stanisław Hawling był pewnym kandydatem do wyjazdu do Belgii, ale plany te pokrzyżowała wojna polsko-bolszewicka.

Kariera klubowa:

 - „Hawlinga cechuje gra niebezpieczna” – napisał sprawozdawca lwowskiego Sportu. Stanisław rzeczywiście był zawodnikiem grającym bardzo twardo, nie przebierającym w środkach, niejednokrotnie ostro faulującym nacierających przeciwników na bramkę Czarnych Lwów. Pan Zdzisław Czermański dobitnie narysował jego grę w swojej karykaturze na łamach Sportu, podpisując ją w ten sposób: „Kochany Stasiu! Dość już tego łamania nóg, zabijże kogoś nareszcie”.

Dzięki twardej, ale i bezbłędnej grze, wspólnie z Filipem Kmicińskim stworzył wspaniały blok obronny - nie do przejścia dla rywali w wielu spotkaniach. Przekonała się o tym choćby „Biała Gwiazda”. – „Wisła oswobadza się z wolna z opresji i przeprowadza kilka ładnych ataków, które rozbijają się na dobrej obronie Hawling-Kmiciński” - napisał Przegląd Sportowy. Stanisław Hawling grając w barwach „Powidlaków” nie osiągnął wielkich sukcesów, będąc zawsze za Pogonią Lwów na drugim miejscu w lwowskich rozgrywkach klasy A. Bronił też barw reprezentacji Lwowa w meczu o Puchar Żeleńskiego z Krakowem, ale zagrał tylko w jednym spotkaniu w 1921 r.