Reprezentacja Polski przed meczem z Al-Arabi. W górnym rzędzie od lewej stoją: Władysław Żmuda, Antoni Szymanowski, Kazimierz Deyna, Jan Sobol, Jerzy Gorgoń, Zygmunt Kukla; w dolnym rzędzie od lewej: Adam Nawałka, Zbigniew Płaszewski, Włodzimierz Mazur, Stanisław Terlecki, Wojciech Tyc.
W drugim – i ostatnim – meczu podczas zaledwie 3-dniowego pobytu w Kuwejcie reprezentacja Polska zmierzyła się z Al-Arabi. Dzisiaj jest to najbardziej znana i utytułowana drużyna w Kuwejcie. Biało-zieloni to 16-krotni mistrzowie swojego kraju, co jest rekordem, oraz 12-krotni wicemistrzowie. Przeszli też do historii jako zwycięzcy inauguracyjnej ligi w 1962 r. Ciekawostką jest to, że kilka miesięcy po meczu z Polakami drużynę objął słynny Szkot, Dave Mackay, który przez wiele lat z sukcesami będzie pracował w Kuwejcie. Drużyna Al-Arabi wcześniej już miała kontakt z „Europą”, w 1974 r. pokonała Lazio Rzym 1-0.
W porównaniu z pierwszym meczem skład naszej drużyny uległ dużemu przemeblowaniu. Od pierwszych minut wystąpili: Zygmunt Kukla, Jerzy Gorgoń, Zbigniew Płaszewski, Jan Sobol, Kazimierz Deyna, Stanisław Terlecki, Włodzimierz Mazur i Wojciech Tyc. – „Założenia przewidywały też po przerwie 3-4 zmiany, z duża uwagą miano obserwować poczynania Kazimierza Deyny, który po raz pierwszy od czasu wyjazdu z kraju miał wyjść na boisko na spotkanie kontrolne” – pisał Sport.
Drugi mecz został rozegrany przy temperaturze 27 stopni powyżej zera! Przyzwyczajeni do takiej pogody gospodarze od początku spotkania rzucili się do huraganowych ataków i w efekcie już w 3 min. uzyskali prowadzenie za sprawą Antoniego Szymanowskiego, który wpisał się na listę strzelców samobójczych. Jeszcze przed przerwą Al-Arabi strzeliło drugiego gola. Kiedy wydawało się, że mecz zakończy się bezproblemowym zwycięstwem biało-zielonych, w ostatnich 20 minutach biało-czerwoni przypuścili szturm na bramkę gospodarzy i dzięki dwóm golom Andrzeja Iwana udało się doprowadzić do remisu. – „Mimo to krakowianin niczym specjalnym się nie wyróżniał. Jest to bez wątpienia ogromny talent, ale w najbliższych sprawdzianach reprezentacji nie będziemy go uwzględniać, śledząc wszak uważnie jego postawę w meczach klubowych i jak sądzę na Turnieju FIFA” – powiedział Jacek Gmoch.
Polacy wrócili zadowoleni z pobytu w Jugosławii i Kuwejcie oraz bogatsi o „petrodolary” w ilości 10 000 „zielonych”. Szczęśliwy z wykonanej pracy był nasz selekcjoner. – „Kibiców może bulwersować wprawdzie remis 2-2, daleki jestem od tłumaczenia tego rozstrzygnięcia zmęczeniem czy wysoką temperaturą. Po prostu zawodnicy Kuwejtu wiedzą na czym polega nowoczesny futbol. Owocuje praca trenerów zagranicznych. Team Al-Kuwejt, z ośmioma reprezentantami kraju, demonstrował typowo brazylijski styl, czemu nie można się dziwić, bowiem pieczę szkoleniową nad tym klubem sprawuje Mario Zagalo. Jedenastka Al-Arabi prezentowała dla odmiany wiele elementów futbolu europejskiego, a przynajmniej dwóch piłkarzy tego zespołu z powodzeniem radziłoby sobie w czołowych drużynach Starego Kontynentu” – powiedział Jacek Gmoch w wywiadzie dla Sportu.
Dokumentacja meczowa
Mecz nieoficjalny:
16 luty 1978, Kuwejt (Sabah Al-Salem Stadium), mecz towarzyski
Al-Arabi – Polska 2-2 (2-0)
1-0 – Antoni Szymanowski (3 s), 2-0 – (?), 2-1 – Andrzej Iwan (70), 2-2 – Andrzej Iwan (84)
Polska: Zygmunt Kukla (1948, Stal Mielec) – Antoni Szymanowski (1951, Wisła Kraków), Jerzy Gorgoń (1949, Górnik Zabrze), Władysław Żmuda (1954, Śląsk Wrocław), Zbigniew Płaszewski (1951, Wisła Kraków) – Jan Sobol (1953, ŁKS Łódź) (46. Henryk Kasperczak, 1946, Stal Mielec), Kazimierz Deyna (1947, Legia Warszawa), Adam Nawałka (1957, Wisła Kraków) – Stanisław Terlecki (1955, ŁKS Łódź) (46. Andrzej Iwan, 1959, Wisła Kraków), Włodzimierz Mazur (1954, Zagłębie Sosnowiec) (46. Andrzej Szarmach, 1950, Stal Mielec), Wojciech Tyc (1950, Odra Opole) (46. Grzegorz Lato, 1950, Stal Mielec). Selekcjoner: Jacek Gmoch