Polska przed meczem z reprezentacją Dolnego Śląska. Od lewej stoją: Czesław Uznański, Helmut Nowak, Edmund Zientara, Antoni Konopelski, Roman Korynt, Jerzy Woźniak. Od lewej kucają: Czesław Suszczyk, Ernest Pohl, Edward Szymkowiak, Lucjan Brychczy i Gerard Cieślik. Fot. Archiwum
Marian Machowski strzela bramkę
Aby dobrze przygotować się do meczu Polska – Bułgaria we Wrocławiu kapitanat (po raz pierwszy i ostatni w takim składzie): Alfred Nowakowski, Alojzy Sitko i Artur Woźniak ustalił kandydatów do gry z reprezentacją Dolnego Śląska. Na mecz rozegrany 22 sierpnia 1956 roku zostali powołani: Edward Szymkowiak (Legia Warszawa), Ryszard Wyrobek (Ruch Chorzów, ostatecznie zastąpił go Tomasz Stefaniszyn z Gwardii Warszawa), Marian Masłoń (Zagłębie Sosnowiec), Roman Korynt (Lechia Gdańsk), Henryk Bartyla (Ruch Chorzów), Antoni Konopelski (Garbarnia Kraków), Jerzy Woźniak (Legia Warszawa), Marceli Strzykalski (Legia Warszawa, zastąpił go Helmut Nowak z Szombierek Bytom), Edmund Zientara (Legia Warszawa), Czesław Suszczyk (Ruch Chorzów), Marian Machowski (Wisła Kraków), Ernest Pol (Legia Warszawa), Lucjan Brychczy (Legia Warszawa), Czesław Uznański (Zagłębie Sosnowiec), Gerard Cieślik (Ruch Chorzów) i Hubert Pala (Ruch Chorzów).
Nowakowski, który zastąpił Ryszarda Koncewicza po porażce z NRD 0-2, przyglądał się piłkarzom z Lechii Gdańsk, Legii Warszawa, Wisły Kraków, Wawelu Kraków, ŁKS Łódź, Ruchu Chorzów i Zagłębia Sosnowiec. Szef kapitanatu nie chciał bowiem opierać drużynę wyłącznie na zawodnikach Legii, tylko na piłkarzach z Łodzi, Krakowa czy Śląska. W każdym bądź razie skład na Bułgarię miał być eksperymentalny, a na pierwszy ogień miała iść Reprezentacja Dolnego Śląska oparta na szkielecie drugoligowego Górnika Wałbrzych. – „Niewdzięczna jest w tej chwili praca komisji odpowiedzialnej za ustalanie składów reprezentacji. Zadanie mamy trudne. U wielu zawodników pogłębił się jeszcze bardziej kryzys formy, niektórzy przeżywają jakiś uraz psychiczny, inni znów jak Jankowski, Ciszek, czy Kowalec nie wyleczyli jeszcze kontuzji. Szczególnie martwi nas nieprzydatność do reprezentacji Kowalca. Zawodnik ŁKS jest bowiem w zasadzie jednym pełnowartościowym lewoskrzydłowym w kraju” – żalił się były piłkarz Legii Warszawa na łamach Przeglądu Sportowego.
Według relacji Przeglądu Sportowego mecz był rozgrywany w bardzo trudnych warunkach, na nierównym boisku, gdzie każde przyziemne podanie lub dojście do strzału kończyło się niepowodzeniem. Piłka, podskakując na boisku jak niesforny kotek, płatała zawodnikom figle. Bezradni byli Pohl i Brychczy, którzy mimo oddania na bramkę Dolnego Śląska najwięcej strzałów, nie zdobyli ani jednego gola.
Mecz w Świdnicy nie był porywającym widowiskiem, kadra Polski wygrała tylko 1-0 po bramce Mariana Machowskiego w końcówce spotkania. Wynik mógł być wyższy, ale wspomniany piłkarz Wisły Kraków oraz Ernest Pol strzelali w słupek. Słabszy dzień miał Lucjan Brychczy, który nie wykorzystał nawet rzutu karnego. Jednakże najsłabszym aktorem widowiska był Gerard Cieślik, który unikał walki, uciekał od piłki i w sumie nie oddał ani jednego strzału na bramkę – „Prawdą jest, że większość zawodników kandydujących do reprezentacji oszczędzała się, a w dodatku w meczu nie brali udział niedysponowani w tym dniu Strzykalski i Masłoń, ale biorąc nawet pod uwagę wszystkie usprawiedliwienia, trzeba wyraźnie powiedzieć, że kadra A mocno rozczarowała i sprawiła selekcjonerowi dużo, dużo dodatkowych kłopotów” – podsumował PS.
Dokumentacja meczowa:
Mecz nieoficjalny
22 sierpnia 1956, Świdnica (stadion Polonii), mecz towarzyski
Reprezentacja Dolnego Śląska – Polska 0-1 (0-0)
0-1 – Marian Machowski (82)
Sędziował:
Widzów:
Polska: Edward Szymkowiak (1932, Legia Warszawa) (46. Tomasz Stefaniszyn, 1929, Gwardia Warszawa) – Antoni Konopelski (1929, Garbarnia Kraków), Roman Korynt (1929, Lechia Gdańsk), Jerzy Woźniak (1932, Legia Warszawa) – Czesław Suszczyk (1922, Ruch Chorzów), Edmund Zientara (1929, Legia Warszawa) – Ernest Pol (1932, Legia Warszawa), Lucjan Brychczy (1934, Legia Warszawa), Czesław Uznański (1930, Zagłębie Sosnowiec) (46. Edmund Kowal, 1931, Legia Warszawa), Gerard Cieślik (1927, Ruch Chorzów) (46. Marian Machowski, 1932, Wisła Kraków), Helmut Nowak (1938, Szombierki Bytom) (46. Hubert Pala, 1933, Ruch Chorzów). Trenerzy: Alfred Nowakowski, Artur Woźniak i Adam Niemiec
Dolny Śląsk: Max Woźniak (Górnik Wałbrzych) – Pietruszka (Polonia Świdnica), Marian Gajda (Polonia Świdnica), Ginter Otrząsek (Górnik Wałbrzych), Jan Stein (Górnik Wałbrzych), Jan Syk (Górnik Wałbrzych) (46. Jerzy Pest, Polonia Świdnica), Jerzy Pulikowski (Górnik Wałbrzych), Antoni Luda (Śląsk Wrocław) (46. Aleksander Gawryszewski, Polonia Świdnica), Paweł Wieczorek (Górnik Wałbrzych), Jerzy Krawczyk (Górnik Wałbrzych), Kryza (Ślęza Wrocław).