Henryk Bilor to jedna z najznakomitszych postaci w lwowskiej piłce. W 1920 roku wystąpił w trzech meczach reprezentacji Polski oraz strzelił dwa gole. Mecz Polska A - Polska B 5-3, którego dochód przeznaczono na Biały Krzyż - był jego ostatnim z orłem na piersi. Bilor to jednak przede wszystkim świetny żołnierz, uczestnik wojen, kapitan artylerii, odznaczony wieloma medalami. Jak wielu innych oficerów był ofiarą zbrodni katyńskiej. Fot. NAC
17 czerwca 1920 r. reprezentacja Polski (a właściwie Team Olimpijski – bo tak wówczas określano naszą drużynę narodową) rozegrała trzeci mecz w swojej krótkiej historii istnienia Spotkanie odbyło się w ramach przygotowań do olimpiady w Antwerpii. Cały dochód z imprezy przeznaczono na fundację Biały Krzyż.
Trenerem biało-czerwonych był George Burford. Anglik miał za zadanie przygotować naszą drużynę do igrzysk, ale wybuch wojny polsko-bolszewickiej uniemożliwił występ w Belgii (Burford trenował później Polonię Warszawa i reprezentację USA). Angielski szkoleniowiec powołał piłkarzy, którzy kilkanaście miesięcy później wezmą udział w historycznym spotkaniu z Węgrami. - „Wyboru graczy i ustawienia dokonał kpt. Burford. Dobór graczy mógł być stanowczo lepszy, z powodu jednak niestawienia się wszystkich z graczy na boisku, z konieczności wybrano obecnych” – komentowała Gazeta Poranna.
Kibice zgromadzeni na stadionie Cracovii z pewnością nie nudzili się, bo piłkarze strzelili aż osiem bramek, Team Olimpijski A pokonał Team Olimpijski B 5-3. Po raz kolejny kunszt swojego nieprzeciętnego talentu pokazał Wacław Kuchar, który strzelił wszystkie pięć bramek dla zwycięzców! Jednakże nie tylko gole powodowały uśmiech na twarzy kibiców. – „Gra nie mając bodźca ambicji, tak, jak go mają gry międzyklubowe, prowadzona nie dość poważnie, obfitowała w wiele momentów humorystycznych, tak, że licznie zgromadzona publiczność więcej się śmiała, aniżeli grę podziwiała” – pisała Gazeta Poranna.
Dokumentacja meczowa
Mecz nieoficjalny
17 czerwca 1920, Kraków (stadion Cracovii), mecz towarzyski
Polska A – Polska B 5-3 (2-3)
Polska A: Wacław Kuchar (5 goli)
Polska B: Józef Słonecki, Henryk Bilor, Stanisław Hawling (samobójczy)
Sędziował: Józef Lustgarten (Kraków)
Widzów:
Polska A: Mieczysław Wiśniewski (1892, Cracovia) – Ludwik Schneider (1899, Pogoń Lwów), Stanisław Hawling (Czarni Lwów) – Władysław Karasiak (1899, ŁKS Łódź), Stefan Loth (1896, Polonia Warszawa), Edward Strycharz (1897, Cracovia) – Juliusz Miller (kapitan, 1895, Czarni Lwów), Adam Kogut (1895, Cracovia), Wacław Kuchar (1897, Pogoń Lwów), Zdzisław Styczeń (1894, Cracovia), Ludwik Gintel (1899, Cracovia). Trener: George Burford (Anglia, 1875)
Polska B: Michał Szubert (1891, Wisła Kraków) – Stefan Fryc (1894, Cracovia), Tadeusz Kowalski (1894, Czarni Lwów) – Romuald Kopeć (1895, Czarni Lwów), Henryk Bilor (1889, Czarni Lwów), Tadeusz Synowiec (kapitan, 1889, Cracovia) – Jan Loth (1900, Polonia Warszawa), Stanisław Cikowski (1899, Cracovia), Bernard Schneider (Makkabi Kraków), Michał Fuhrman (Jutrzenka Kraków), Józef Słonecki (1899, Pogoń Lwów). Trener: George Burford (Anglia, 1875)
Uwaga! Drużyny wystąpiły pod nazwą: „Team Olimpijski A” i „Team Olimpijski B”. Kadra reprezentacyjna składała się już nie tylko z najlepszych zawodników lwowskich, ale również z krakowskich, łódzkich i warszawskich. Był to ostatni etap przygotowań do Olimpiady w Antwerpii (ostatecznie z powodu wojny biało-czerwoni nie pojechali do Belgii).