Henryk Apostel prowadził reprezentację Polski w latach 1993-1995. Fot. Jerzy Kleszcz/Reprezentacja1921.pl
Po wspaniałym sukcesie młodzieżówki na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie w 1992 r. trener Janusz Wójcik znalazł się na ustach całej Polski. Był przekonany, że to właśnie on wkrótce poprowadzi pierwszą reprezentację Polski. Po dymisji Andrzeja Strejlaua, w grudniu 1993 r. nowym selekcjonerem wybrano Henryka Apostela. To właśnie wówczas miała rozpocząć się „piłkarska wojenka” pomiędzy Apostelem a Wójcikiem. Piłka Nożna często zamieszczała artykuły związane z tym tematem. – W „Pilce Nożnej” przeczytałem jego (Janusza Wójcika - red.) wypowiedź, że wyselekcjonował większość graczy dla mojej reprezentacji. Trudno nie nazwać tego inaczej, jak bezczelnością. Czy ja przypisuje sobie medal Piechniczka? A przecież z jego piłkarzami pracowałem wcześniej jako trener juniorów i młodzieżówki! Przecież z zawodnikami obecnej kadry jeszcze przed Wójcikiem pracowali Śledzianowski i Broniszewski. To może także ich gracze!” – mówił na łamach Piłki Nożnej zdenerwowany Henryk Apostel. Pewnego dnia obaj trenerzy próbowali złagodzić konflikt, a właściwie pierwszy krok w tym kierunku postawił Janusz Wójcik, który zaprosił Henryka Apostela na przysłowiowy kieliszek wódki. Ówczesny selekcjoner zdecydowanie odmówił przystąpienia do wspólnej biesiady.
Przygoda Henryka Apostela z kadrą nie trwała długo, bo już po meczu z Azerbejdżanem 0-0 w eliminacjach do mistrzostw Europy, w listopadzie 1995 r. poddał się on do dymisji. Jego następcą został Władysław Stachurski, a następnie Antoni Piechniczek. Dopiero jesienią 1997 r. Janusz Wójcik spełnił swoje marzenie i poprowadził pierwszą reprezentację Polski w meczach międzypaństwowych.